kładka w pradze

konkurs na projekt kładki pieszo-rowerowej Holešovice – Karlín w Pradze
Sebastian Dziedzic, Beata Gołas, Marcin Jojko, Bartłomiej Nawrocki, Nina Piechota, Jakub Sahatqija, Agnieszka Weber, Iwona Zaczek, Leszek Bojda i Lech Marcisz (konstrukcja)

Bogaty pod względem krajobrazowym oraz kulturowym kontekst lokalizacji przyszłej kładki Holešovice – Štvanice – Karlín skłania do zaprojektowania obiektu o minimalnym wpływie wizualnym oraz respektującym istniejące otoczenie. Dlatego też planowana inwestycja jest wyzwaniem nie tylko konstrukcyjnym czy też formalnym, ale również krajobrazowym. Zaprojektowana kładka proponuje połączenie wymaganych trzech wierzchołków w możliwie jednorodnej i najskromniejszej formie. Dyskretna płaszczyzna ruchu pieszego oraz rowerowego oparta na odpowiednio kształtowanym kręgosłupie posadowionym jedynie na kilku dyskretnych słupach oraz przyczółkach umożliwia umiejętne wpasowanie całej struktury w istniejący krajobraz. Zewnętrzne wykończenie blachą cortenową wpisuje się w otaczającą paletę barw miasta i przypomina o przemysłowym rodowodzie tutejszej części Pragi, a dodatkowe wykorzystanie centralnego środnika na wykończone drewnem siedziska pozwala na wygodne podziwianie stąd historycznej sylwety miasta.

Projektowana kładka pieszo rowerowa zawiera się w wymaganym obszarze zdefiniowanym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Wschodnia część mostu ukształtowana w formie pochylni umożliwia dogodne powiązanie z zagospodarowaniem wyspy Štvanice, zarówno istniejącym jak i planowanym, zawartym w zwycięskiej propozycji konkursowej na rewitalizację tego obszaru. Proponowana pochylnia stanowiąca integralną część całej kładki umożliwia ruch pieszy oraz rowerowy, a poprzez swoją lokalizację na skraju wyspy jedynie w nieznaczny sposób ingeruje w zastany krajobraz.

Proponowana kładka pieszo-rowerowa składa się z sześciu podobnych przęseł tworzących rozgałęzioną strukturę umożliwiającą połączenie trzech podstawowych lokalizacji oraz ich poziomów terenu. Przyjęta forma kładki charakteryzująca się niskim łukiem konstrukcyjnym kontynuuje niejako charakter istniejących już mostów praskich.

wejścia na kładkę od strony Holešovic, Štvanic i Karlína

Poziom wejścia na kładkę od strony Holešovic ustalono na rzędnej +187.45m n.p.m, gdzie po przejściu dystansu pierwszego przęsła kładka osiąga nad pierwszą podporą rzeczną poziom rzędnej +190.10m.n.p.m. Z tej strony kładki jedynie to przęsło zaprojektowano z uwzględnieniem dodatkowych wymagań związanych z górnym poziomem Wełtawy w czasie powodzi.

Dzięki temu wykorzystano naturalne uwarunkowania terenowe jednocześnie umożliwiając prosty dostęp do kładki dla osób niepełnosprawnych oraz rowerzystów, bez konieczności stosowana pochylni lub dźwigów. Kolejne przęsła przewidziano na tym samym poziomie aż do punktu węzłowego zlokalizowanego w strefie południowego brzegu wyspy Štvanice, skąd pochyła odnoga kładki prowadzi na poziom istniejącego terenu ustalony na rzędnej +186.50m n.p.m. Południowy, jednoprzęsłowy odcinek kładki od strony Karlina zaprojektowano analogicznie do przeciwległego brzegu również w spadku, opierając kładkę na poziomie rodzimego terenu, tj. rzędnej +189.60m n.p.m.

widoki i przekrój kładki

Konstrukcję projektowanej kładki przewidziano jako skrzynkową wykonaną ze stali. Poszczególne elementy zaprojektowano odpowiednio jako spawane oraz skręcane. Kolejne przęsła kładki oparto na żelbetowych słupach fundamentowanych w gruncie. Poszycie zarówno kładki jak i słupów zaprojektowane ze stali cortenowej. Środkową część mostu wyniesioną do poziomu siedziska pomiędzy kolejnymi podporami kładki przewidziano do wykończenia drewnem tekowym, a ścieżki piesze oraz rowerowe pokryto mieszanką epoksydowo-poliuretanową o odcieniu zbliżonym do rdzawego koloru poszycia. Proste w formie balustrady zaprojektowano z płaskowników ze stali cortenowej wysokości 1.3m, a dyskretne oświetlenie typu LED ukryto w niżej zamontowanym pochwycie.