muzeum lubomirskich we wrocławiu

konkurs na opracowanie koncepcji siedziby Muzeum Książąt Lubomirskich we Wrocławiu
Beata Gołas, Paweł Góral, Marcin Jojko, Jakub Kaczmarek, Bartłomiej Nawrocki, Anna Nowakowska, Agnieszka Weber

Projektowane Muzeum Książąt Lubomirskich we Wrocławiu stanowi urbanistyczne dopełnienie północnej części Starego Miasta, które jednocześnie może stać się kolejnym ważnym elementem życia kulturalnego i edukacji na mapie Wrocławia. Ścisłe wytyczne urbanistyczne zapisane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego szczegółowo definiują układ, kształt oraz lokalizację przyszłego budynku, tworząc w konsekwencji swoisty brakujący kamień urbanistyczny w tej części miasta. Konieczność szczelnego wypełnienia kubatury przeznaczonej pod zabudowę pośrednio wynika również z obszernego programu inwestycji, którego odpowiednie rozmieszczenie w ramach dostępnej przestrzeni, przy uwzględnieniu licznych wymogów przyszłego użytkownika, stanowi szczególne wyzwanie projektowe. Dlatego też głównym celem projektu jest przede wszystkim stworzenie czytelnej organizacji przestrzennej dla planowanych funkcji przyszłego muzeum przy jednoczesnym zachowaniu odpowiedniej skali i atmosfery obiektu, adekwatnych do lokalizacji i roli jaką pełnić będzie Muzeum Książąt Lubomirskich we Wrocławiu.

Zapisy planistyczne dotyczące możliwości wycofania strefy parteru w stosunku do obowiązującej linii zabudowy sugerują pośrednio lokalizację strefy wejściowej do projektowanego obiektu. Godząc więc niejako wyróżnione elewacje od strony ul. Fredry oraz pl. Uniwersyteckiego, wejście główne do muzeum przewidziano na przedłużeniu pl. Uniwersyteckiego od ul. Kuźniczej, wykorzystując jednocześnie naturalne otwarcie pomiędzy północną pierzeją kamienic i odchyloną boczną elewacją kościoła, wyraźnie naprowadzające na południowo-zachodni narożnik nowego budynku. Gabaryty projektowanego budynku odwzorowują formę sąsiadującego budynku Ossolineum pod względem założonych poziomów gzymsu oraz kalenicy, komunikując niejako fakt, że nowe muzeum stanowi rozbudowę czy też uzupełnienie istniejącej tu już od instytucji.

Układ przestrzenny kondygnacji nadziemnych zorganizowano wokół centralnie umieszczonego atrium, przywodząc po części na myśl historyczne zasady tworzenia układów pałacowych, jednocześnie umożliwiając naturalne doświetlenie wewnętrznej strefy budynku. Dlatego też cofniętą względem lica elewacji strefę wejścia głównego powiązano bezpośrednio przede wszystkim z centralnym holem, a także z przyległymi funkcjami publicznymi, takimi jak kawiarnia oraz sklep muzealny i pozostałymi pomieszczeniami obsługującymi, takimi jak kasy, szatnia, toalety itp. W części północnej parteru przewidziano możliwą do czasowego wydzielania sferę edukacyjną z audytorium, wymaganym zapleczem i salami warsztatów (z widokiem na budynek Ossolineum). Od strony ul. Szewskiej zaprojektowano wejście dodatkowe dla pracowników, pełniące również funkcję wejścia nocnego, powiązane z portiernią oraz bliskim sąsiedztwem komunikacji pionowej. Bezpośrednio z holu głównego dostępna jest również strefa ekspozycji Panoramy Lwowa, zlokalizowana w południowo-wschodniej części budynku, mogącą stanowić niezależny element trasy zwiedzających.

parter

Główne przejście z poziomu holu do strefy ekspozycji tworzą centralnie zlokalizowane schody w układzie kaskadowym, będące dodatkowym akcentem przestrzennym doświetlonego z góry atrium. Poziom pierwszego piętra to przede wszystkim strefa ekspozycji stałej i czasowej, skarbiec oraz magazyn depozytów i wypożyczeń powiązany bezpośrednio z trzonem windy towarowej. Przyjęte strefowanie oraz układ komunikacji umożliwiają, w ramach planowanej w przyszłości ekspozycji, przeprowadzenie kilku ścieżek edukacyjnych. Na kolejnym piętrze (poziom +2) przewidziano strefę interesanta wraz z czytelnią i biurami działu edukacji, inwentaryzacji i repozytorium oraz magazyny, które w podobnym układzie powtórzone na poziomie +3 stanowią uzupełnienie piętra zajmowanego przez strefę konserwacji. Na kondygnacji piątej (poziom +4), ze względu na dogodną możliwość doświetlenia a także lokalizację pomieszczeń w przestrzeni dachowej, zaprojektowano strefę biurową. Dach stanowi elewacje spójną z pozostałymi, umieszczono tam obudowane urządzenia techniczne.

I piętro – strefa ekspozycji

II piętro – strefa magazynów i interesantów