park naukowy w opolu

konkurs na koncepcję architektoniczno-urbanistyczną Parku Naukowo-Technologicznego w Opolu
I nagroda
Marcin Jojko, Tomasz Berezowski, Krzysztof Kaczmarczyk, Bartłomiej Nawrocki, Barbara Ziemba

Teren opracowania znajduje się strefie podmiejskiej, charakterystycznej dla typowych miast Polski i zachodniej Europy. Brak tu wyraźnych zasad organizacji funkcjonalno-przestrzennej, a narastająca tkanka dzielnicy rodzi się chaotycznie wraz z układem komunikacyjnym. Park Naukowo-Technologiczny to jedna z kluczowych decyzji dla Miasta Opole a jednocześnie możliwość zdefiniowania lokalnego krajobrazu dzielnicy przez projektantów. Dlatego też ideą projektu jest stworzenie czterech niezależnych budynków, które powiązane przestrzennie, urbanistycznie oraz formalnie zachęcać będą użytkowników parku do integracji i wymiany doświadczeń. Wymaganą strefę wspólną zdefiniowano przede wszystkim poprzez zdecydowane zestawienie niezależnie funkcjonujących budynków w jeden zespół, gdzie rozmieszczenie obiektów wyraźnie definiuje centrum układu i tożsamą z nim strefę integracji.

idea

 

Każdy z czterech budynków parku stanowi samodzielnie funkcjonującą jednostkę zaopatrzoną we własny parking. Razem jednak tworzą wartość dodaną w postaci przestrzeni wspólnej, której  realizacja w formie kubaturowej przewidziana w piątym etapie inwestycji nie jest niezbędna dla funkcjonowania całego układu. W kontekście braku jakiegokolwiek wpływu projektantów na otoczenie inwestycji poza wyznaczonymi granicami parceli założono, że całość parku docelowo stanowić ma autonomiczny zespół i wyraźnie rozpoznawalne miejsce na mapie Opola.

Projektowane budynki biurowe są swoistymi bazami strukturalno-przestrzennymi przygotowanymi do adaptacji przez przyszłych użytkowników. Ograniczono się tu do stworzenia niezbędnego ustroju konstrukcyjnego zaopatrzonego we wspólną komunikację oraz odpowiednio rozmieszczone piony techniczne. Wszystkie cztery jednostki zaopatrzono w zewnętrzne balkony pełniące dwojaką funkcję. Niezależnie od kolejnych etapów realizacji inwestycji balkony są zewnętrznymi ciągami pieszymi służącymi nie tylko sprawnej komunikacji pomiędzy biurami i budynkami, ale również dodatkową przestrzenią integracji pracowników, miejscem do spędzania krótkich przerw, kontaktu z otoczeniem. Pełnią też ważną funkcję ochrony przeciwsłonecznej – odpowiednio filtrują naturalne światło, a w okresie letnim zabezpieczają przed górującym słońcem.

Konstrukcję budynków przewidziano jako wysoce prefabrykowaną i zunifikowaną dla wszystkich czterech jednostek. Zgodnie z założeniem naukowo-technologicznej funkcji Parku, który w przyszłości ma stać się regionalnym centrum innowacyjności, proponuje się zastosowanie nowoczesnej konstrukcji drewnianej, ze względu na ekologiczne i technologiczne właściwości tego materiału oraz pełną biodegradację w przyszłości. Ustrój konstrukcyjny poszczególnych budynków stanowi żelbetowy trzon komunikacyjno-techniczny powiązany z systemem dźwigarów, słupów i stropów wykonanych w technologii drewna klejonego.