szkoła przy landgutgasse

konkurs na projekt szkoły przy Landgutgasse w Wiedniu, Austria
Paweł Góral, Marcin Jojko, Bartłomiej Nawrocki, Agnieszka Weber, Magdalena Wojtowicz

Budynek nowego kampusu szkolnego wpisuje się w założoną strukturę urbanistyczną dzielnicy opartą na typowej zabudowie kwartałowej z wewnętrznymi, zielonymi dziedzińcami. Projektowany obiekt, wspólnie z wkomponowanym w założenie budynkiem istniejącej poprzemysłowej hali tworzy układ zdwojonego kwartału z dwoma zielonymi dziedzińcami szkolnymi umożliwiającymi zarówno korzystne doświetlenie klastrów jak i wytworzenie bezpiecznej dla uczniów, wydzielonej przestrzeni na wolnym powietrzu.

Strukturę nowej szkoły należy rozpatrywać w dwóch skalach. Podstawowe jednostki to klastry (tzw. małe szkoły), które wspólnie tworzą jeden kompleks, czyli tzw. dużą szkołę. Ze względu na hałas generowany wzdłuż Langdutgasse oraz dogodne nasłonecznienie od strony wschodniej i zachodniej, klastry rozmieszczono odpowiednio w skrzydłach zabudowy prostopadłych do głównej ulicy. Zakończone tarasowo ukształtowanymi klasami na wolnym powietrzu minimalizują skalę zabudowy od strony sąsiadujących na północy zabudowań.

Od strony głównego placu, stanowiącego centrum założenia, zlokalizowano wejście główne, a w jego bezpośrednim sąsiedztwie sekwencję ważnych pomieszczeń szkolnych takich jak sala wielofunkcyjna, biblioteka, mediateka i dalej stołówka oraz przestrzenie kreatywne otwarte na zielone wnętrze kwartału.


typowe piętro

 


parter

Budynek swym układem wyznacza dwie główne przestrzenie zewnętrzne, które dzięki przejściu wzdłuż strefy sportowej połączono w jedną funkcjonalną całość. Zagospodarowane jako zielone skwery z infrastrukturą do zabawy, wspólnie z placami i tarasami na kolejnych kondygnacjach szkoły tworzą przestrzeń do rekreacji i nauki na wolnym powietrzu. Przestrzenie dla uczniów zagospodarowano i umeblowano w zróżnicowany sposób zapewniając odpowiednie bezpieczeństwo, a strefy zadaszone umożliwiają spędzenie przerwy na zewnątrz nawet podczas brzydkiej pogody.


przykładowe klastry

Wyższe poziomy budynku stanowią poszczególne klastry. Dzięki przyjętemu układowi przestrzennemu wszystkie klasy posiadają dogodne doświetlenie i jednocześnie otwarte są na wydzieloną akustycznie, zieloną przestrzeń dziedzińców oraz przylegających ulic wewnętrznych. Klasy zorganizowano wokół centralnie umieszczonej strefy wspólnej, zawsze bezpośrednio przyległej do elewacji, a pomieszczenia uzupełniające, tworzące dodatkowy bufor akustyczny, umieszczono w strefie wzdłuż Landgutgasse, umożliwiając tym samym w przyszłości proste zmiany aranżacji przestrzeni do nauki.

Prosty i jednorodny układ elewacji budynku wzbogacono dodatkową warstwą zieleni. Sadzona w prefabrykowanych donicach, stanowiących dodatkowo ochronę przeciwsłoneczną od strony południowej, pnie się na rozciągniętej siatce stalowej, będąc dodatkową „warstwą ochronną” od zgiełku i hałasu dzielnicy.