wydział informatyki w szczecinie

konkurs na koncepcję urbanistyczno-architektoniczną nowego budynku Wydziału Informatyki Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie
Marcin Jojko, Bartłomiej Nawrocki, Agnieszka Weber

Istniejący zadrzewienie obszaru opracowania jak również lokalizacja budynku Wydziału Elektrycznego, układ obsługi komunikacyjnej oraz obecne tereny garaży i nieużytków, wyznaczają niejako miejsce dla nowego Wydziału Informatyki w południowo wschodniej części działki. Wysoki i bujny drzewostan obecny na parceli stanowi jej bezsprzeczną wizytówkę i bogactwo, dlatego też odpowiednie uszanowanie zastanego krajobrazu oraz topografii stało się punktem wyjścia do zaproponowanej koncepcji projektowej.

Przewidziany budynek nowego wydziału zapisano w formie wydłużonego prostokąta o gabarytach 48x102m w układzie północ-południe, którego umiejscowienie wraz z obsługą ograniczają do minimum konieczność wycinki drzew. Zachowana w centralnej części działki zieleń wysoka oraz ukształtowanie terenu stają się w ramach nowego układu urbanistycznego zielonym sercem kampusu i swoistym nowym łącznikiem pomiędzy dwoma wydziałami, pozwalając w otoczeniu i cieniu przyrody na spotkanie, odpoczynek, spacer, a nawet plenerowe zajęcia. Zachowane dorosłe drzewa stanowić będę również istotny element w bilansie energetycznym budynku, znacząco ograniczając jego bezpośrednie nasłonecznienie od strony zachodniej.

Na północ od zielonej strefy centralnej zaprojektowano główny plac wejściowy prowadzący do nowego budynku Informatyki. Przestrzeń ta przedłużona na zachód w kierunku Wydziału Elektrycznego stanowi główną oś komunikacyjną kampusu zapisaną w formie szerokiej alei pieszej, wzdłuż której poprowadzono ścieżkę rowerową oraz sekwencje trawiastych parkingów dodatkowo przeplatanych drzewami oraz zielenią niską. Lokalizacja parkingów w zaproponowanym układzie praktycznie nie wymaga wycinki istniejących drzew.

Intensywnie zadrzewioną północną część działki proponuje się oczyścić ze wszystkich zbędnych obiektów budowlanych i wykorzystać jako zaplecze sportowo-rekreacyjne kampusu. Sugeruje się zagospodarowanie terenów otwartych pomiędzy drzewami w formie boisk i innych urządzeń sportowych służących przede wszystkim studentom i pracownikom sąsiadujących wydziałów. Przestrzenie te powiązano między sobą oraz pozostałymi strefami kampusu ciągami pieszymi z nawierzchni mineralnych, tworząc w rezultacie niewielkie założenie parkowe. Teren ten może również stanowić rezerwę w przypadku konieczności w przyszłości rozbudowy kampusu o kolejne obiekty.

Nowy budynek Wydziału Informatyki zaprojektowano na pięciu kondygnacjach użytkowych. Posadowiony obiekt wykorzystuje istniejące spadki na terenie opracowania. Parter dostępny od strony północnej umieszczono na drugiej kondygnacji budynku. Układ budynku zapisano w oparciu o moduły funkcjonalno-konstrukcyjne o wym. 7.8 x 7.8m, z których te wewnętrzne tworzą dwie główne przestrzenie otwarte przez całą wysokość obiektu. Prosty i powtarzalny układ konstrukcyjny umożliwia dzielenie poszczególnych modułów na mniejsze pomieszczenia, zapewniając elastyczność w rozplanowaniu oraz możliwość łatwego wprowadzania zmian funkcjonalnych w trakcie użytkowania obiektu. 

Dwie otwarte przestrzenie wewnątrz budynku, w obrębie których toczy się codzienne życie studentów i pracowników, łączą wizualnie i funkcjonalnie w całość trzy kondygnacje budynku – parter oraz dwa wyższe piętra, w całości przeznaczone na funkcje dydaktyczne. Od góry otwarte kubatury holu ograniczają rastrowe konstrukcja drewnianego stropu, umożliwiającego naturalne doświetlenie wnętrza budynku. Ostatnią kondygnację budynku przewidziano w całości jako wydzieloną strefę pracowników, w ramach której zaprojektowano wymagany układ pomieszczeń biurowych i niezbędną komunikację.
Kondygnację przyziemia tworzą przede wszystkim naturalnie doświetlone laboratoria, dolne strefy sal wykładowych oraz pomieszczenia obsługujące (szatnie, toalety, pom. techniczne i magazynowe). Stąd też dostępne jest główne laboratorium naukowe, zlokalizowane w południowej części budynku.

Modułowy układ konstrukcyjno-przestrzenny budynku znajduje swoje odzwierciedlenie bezpośrednio na elewacji budynku w powtarzalnym układzie okien. W przeważającej większości otwory zaopatrzono w zestawy okienne lub drzwiowe, w strefie technicznej dachu pozostawiono jako otwarte, natomiast w miejscach nie wymagających doświetlenia pozostawiono wypełnione. Dopełniają one jednak rytmiczną kompozycję elewacji w formie płycin. Budynek przewidziano w wykończeniu z kształtek ceglanych w jasnym odcieniu, mocowanych na systemie profilowanych płyt izolacji termicznej. Zaproponowane rozwiązanie z jednej strony nawiązuje do tożsamości miasta, w którego krajobrazie od  początku obecna jest ceramika, z drugiej w stosunkowo ekonomiczny sposób umożliwia realizację trwałej elewacji o ciekawej fakturze i światłocieniu oraz izolacyjności termicznej przegród jak dla budynków pasywnych, z trzeciej natomiast dopasowuje się do jasnej palety kolorystycznej obecnej już na terenie kampusu w postaci Wydziału Elektrycznego.