wydział nauk o ziemi w monachium

dwuetapowy konkurs na projekt Wydziału Nauk o Ziemi Uniwersytetu Ludwig Maximilians w Monachium, Niemcy
finalista
Beata Gołas, Paweł Góral, Marcin Jojko, Jakub Kaczmarek, Bartłomiej Nawrocki, Anna Nowakowska, Agnieszka Weber

Projektowany budynek Wydziału Nauk o Ziemi Uniwersytetu Ludwig Maximilians w Monachium jest odpowiedzią na szereg uwarunkowań urbanistycznych, funkcjonalno – przestrzennych i programowych związanych z przyszłą inwestycją. Przewidywana zabudowa w ramach częściowo zmienianej struktury kwartału zlokalizowanego w ścisłym centrum Monachium, ograniczonego ulicami Schiller-/Pettenkofer-/Goethestraße jest z jednej strony dopełnieniem istniejącej tkanki miejskiej, z drugiej zaś stanowi wyraźną ramę dla nowego wnętrza kwartału, będącego w przyszłości publicznym dziedzińcem tętniącym życiem studenckim i zwornikiem dla poszczególnych budynków uczelni. Projektowana zabudowa w sposób możliwie prosty i uporządkowany, a co za tym idzie również realny pod względem inwestycyjnym, organizuje przewidziany ogromny program funkcjonalno-przestrzenny inwestycji w ramach obowiązujących wytycznych urbanistycznych.

Zaproponowany kształt obiektu umożliwia lokalizację strefy laboratoriów wraz z warsztatami oraz infrastrukturą obsługującą od strony północnej kwartału, natomiast strefę biurową, wraz z foyer, ekspozycją itd. od strony wschodniej, wzdłuż Schillerstraße. Dopełnieniem i jednocześnie sercem całego układu jest Forum, które przenikając pomiędzy wnętrzem i zewnętrzem obsługuje strefę wystaw oraz bibliotekę. Zagłębione w terenie w formie drążonego atrium jest zwornikiem zarówno starych jak i nowych budynków uniwersyteckich w przedmiotowym kwartale.

Główną bryłę obiektu odsunięto od północnej granicy parceli, umożliwiając zgodnie z lokalnym prawem budowlanym, odpowiednie nasłonecznienie, wentylację oraz warunki pożarowe zabudowy sąsiadującej, a przestrzeń przylegającą do ścian szczytowych budynków istniejących przewidziano jako strefę techniczną i komunikacyjną. W ramach przyległej kubatury dostępnej na każdej kondygnacji obiektu przewidziano lokalizację urządzeń technicznych, co z jednej strony ułatwia dostęp, rewizję i ewentualną wymianę infrastruktury (o znacznie krótszym cyklu życia w porównaniu do struktury budynku), z drugiej zaś umożliwia znacznie bardziej elastyczną aranżację i podział wnętrza, podatne na przyszłe zmiany funkcjonalno-przestrzenne.

idea – układ instalacji w budynku typowym i projektowanym

Projektowaną formę budynku nakryto układem równoległych dachów dwuspadowych, które umożliwiają z jednej strony dogodne wpisanie nowej zabudowy w istniejący krajobraz dzielnicy (szczególnie z uwzględnieniem wytycznych urbanistycznych od strony Schillerstraße), z drugiej zaś odpowiednie wykorzystanie poddaszy na ukrytą strefę techniczną oraz odpowiednie podwyższenie i doświetlenie pomieszczeń na ostatniej kondygnacji.

Wejście główne zarówno do budynku jak i wnętrza nowego kwartału przewidziano od strony niewielkiego placu uformowanego przy skrzyżowaniu Schillerstraße i Pettenkoferstraße, wykorzystując przestrzeń pomiędzy starą i nową zabudową. Powiązano je bezpośrednio z przestrzenią Forum, które stanowi niejako wydrążoną w formie wykopaliska dwu kondygnacyjną przestrzeń, tworzącą wraz z przyległymi pomieszczeniami na poziomie -1 i -2 strefę ekspozycji. Wokół otwartej przestrzeni Forum kontynuowanej na zewnątrz budynku zorganizowano strefę biblioteki, wykorzystując naturalne doświetlenie od strony zaprojektowanego atrium. Pozostałe przestrzenie na parterze to przede wszystkim warsztaty wraz ze strefą dostaw i rozładunku materiału do badań oraz rampa zjazdowa na parking. Pod tą częścią budynku, na dwóch kondygnacjach podziemnych, przewidziano przede wszystkim magazyny i podziemne laboratoria obsługiwane windą towarową, a na poziomie -1 dodatkowo zlokalizowano parking bezpośrednio powiązany z głównym trzonem komunikacyjnym.

rzut typowej kondygnacji

Kondygnacje nadziemne w projektowanym budynku zorganizowano w sposób podobny, lokalizując strefę biur w części zabudowy od strony Schillerstraße natomiast strefę laboratoriów wzdłuż północnej granicy parceli, z uwzględnieniem strefy technicznej przylegającej do budynków istniejących. Najwyższą kondygnację obiektu, w ramach przestrzeni poddaszy, przewidziano jako strefę techniczną.

Modularny układ funkcjonalno-przestrzenny budynku ma swoje odzwierciedlenie w założonym systemie konstrukcyjnym jak również na elewacjach budynku. Projektowane podziały elewacji oraz stolarki okiennej umożliwiają elastyczną zmianę układu pomieszczeń, a w powiązaniu z lokalizacją przestrzeni technicznej również poza obrysem budynku – stosunkowo łatwą adaptację obiektu do zmian w przyszłości.

elewacja frontowa i tylna

 

elewacja od strony Schillerstraße